Geschiedenis

Net als vele mede modelspoorders begon het spelen met treintjes bij mij ook op jonge leeftijd. Toen ik een jaar of 5 a 6 was kregen ik en mijn broer van Sinterklaas een Märklin startset. U weet wel zo'n set met een rondje van de bekende metalen rails een stoomlocje en 2 wagonnetjes. Wij waren uiteraard dolblij en de treinen reden al snel hun rondjes. Van lieverlee werden er van spaargeld en met verjaardagen rails, wagons bijgevraagd dan wel bijgekocht.

Ik deelde de slaapkamer met mijn broer, toen was dat nog zo, en samen met mijn broer werd er op een houten plaat op een oude tafel een treinbaan gebouwd.  De hoeveelheid rails was inmiddels wel aardig uitgebreid met diverse wissels. Het sporenplan bestond gewoon simpel uit 2 ovalen die met wissels met elkaar verbonden waren. Van een schaduwstation hadden we nog nooit gehoord. De huisjes op de baan waren veelal van Pola, die waren het goedkoopste en een enkel huisje van het duurdere Faller of Kibri. De modelautootjes kwamen van Wiking.

De hele baan was uiteraard analoog. Van digitale besturing had men nog nooit gehoord. Voor mijn 12e of 13e verjaardag kreeg ik een echte dieselloc een V200 (3021) van Märklin. Mijn broer had eerder al een dieselloc van de serie 216 van Märklin gekregen. Helaas hadden we alleen goederenwagentjes om er achter te hangen, dus werd er driftig gespaard voor een paar blikken reizigerswagentjes. De wissels en de enkele ontkoppelrail die wij bezaten werden bediend met de bekende blauwe kastjes van Märklin met de rode en groene knopjes. Alle huisjes waren voorzien van een fitting met een lampje, zodat de treinbaan mooi verlicht was als het donker was op de kamer. Tijdens verjaardagen moest dit uiteraard trost aan de familie gedemonstreerd worden.

De bedrading hing in grote bogen onder der tafel waardoor er nogal eens een aansluiting sneuvelde als er gestofzuigd moest worden of als er iemand onder de tafel doorgekropen was. Een korte periode hebben mijn broer en ik niets met de trein gedaan en werd er zelfs het e.e.a. verkocht aan een vriend. Iets waar ik later veel spijt van had.

Toen ik in 1982 geslaagd was voor de Mavo kreeg ik een elektrische loc BR103 (3054) met 2 rijtuigen. Omdat 2 rijtuigen wat weinig waren werd er al snel een rijtuig bijgekocht. D e-loc en de rijtuigen zijn nog  steeds in mijn bezit, evenals de V200 dieselloc.

De tijd van een vriendin en verkering brak aan en daarin was geen tijd voor de modeltrein. Alles verdween dus in een doos uit het oog, maar niet uit het hart. Nadat ik getrouwd was stond deze doos uiteraard ook in ons huis en al snel werd er op de zoldervloer een baan uitgelegd. we woonden echter in een huurhuis en waren niet van plan daar lang te blijven wonen dus werd er geen vaste baan gebouwd.

Dit was wel het geval in ons 2e huis. Dit was een koophuis met een zolder. Je kon er weliswaar niet rechtop lopen, maar zitten ging heel goed en er was ruimte genoeg voor een treinbaan. Op de zolder werd dus een grote vaste tafel gebouwd met een baan op verschillende niveau's. Van een vriend, die ook een Märklin treinbaan had, maar er niets mee deed, werden de rails en treinen geleend. Hierdoor kon er een grote baan gebouwd worden. De baan is overigens nooit afgekomen, want met een gezin met 3 kleine kinderen en een drukke baan,bleef er niet veel tijd over voor de modelbaan.

Na een aantal jaren verhuisden we naar een groter huis met een grotere zolder. Na een enkel jaar werden er samen met de buren plannen gemaakt voor het vergroten van de zolder door het optrekken van de nok en het plaatsen van een dakkapel aan de voorzijde. Hierdoor ontstond er de ruimte voor een grote slaapkamer voor de oudste, een flinke overloop en een kleine treinenkamer. In deze kamer is veel gebouwd, verbouwd en geknutseld, ook aan een vaste treinbaan werd gebouwd, maar door de beperkte ruimte is er nooit een echte treinbaan gekomen.

Na mijn echtscheiding in 2000 ging ik in een appartement wonen met een fantastisch uitzicht op het spoor. Na een verbouwing waarbij de keuken werd verplaatst naar en hoek achterin de woonkamer en de keuken verbouwd kon worden tot slaapkamer kon er in de oorspronkelijke slaapkamer, naast een stapelbed ook een grote modebaan gebouwd worden. Deze baan bestond uit 3 lagen. Een schaduwstation, een paradebaan een op de bovenste laag een groot station. In deze tijd ben ik ook overgestapt naar de digitale besturing en werd de collectie modeltreinen flink uitgebreid. Bijna alle oude analoge locomotieven werden omgebouwd naar digitaal.

Ook werd er definitief afscheid genomen van de oude metalen rails. de nieuwe baan werd geheel gebouwd van Märklin K-rails. In de jaren dat de er aan de baan is gebouwd is ook deze nooit geheel af gekomen. Door een aantal bouwfouten nam de ergernis toe en werd het rijden minder. Veel ontsporingen, te steile hellingen met te krappe bogen en slechte overgangen tussen de modules, waren hiervan de oorzaak, werden er nieuwe plannen gemaakt voor een nieuwe modelbaan op dezelfde plaats.

Het bleven plannen want na 8 jaar leerde ik en oude bekende kennen waar ik na een half jaar mee trouwde en in een geheel nieuw huis ben gaan wonen. In deze woning heb ik de beschikking over een grote zolder waarop een grote kamer moet komen voor de modelbaan. De ideeën zijn er volop. de plannen worden gemaakt, uitgetekend, gewijzigd en opnieuw uitgetekend, weer veranderd en weer opnieuw uitgetekend. Ik kan dus nog niet definitief zeggen wat en hoe het gaat worden. Dit kan pas gebeuren als de zolder geheel ingericht is. Tot die tijd moet ik het doen met een testbaantje op een plaat van 1,22 bij 2,44.